Uçurtma Gülüşlüm
'Çocuktum...
Her çocuğun, elinden rüzğarın kaçırdığı ve ulaşılmazlığın boynuna taktığı uçurtma gülüşleri vardı...
Hep arkasına bakarak, ağlamaklı uzaklaştığı ve günlerce takıltığı yerden dönmesini beklediği uçurtma
Büyüdüm...Hep arkama bakakaldım, hep birşeylere geç kaldım. İçinizdeki uçurtma gülüşlerinizin farkına varmanız ve kim vurduya gitmeyen ömür gülücüklerinizin özgürleşmesi dileklerimle...'
Uçurtma Gülüşlüm
Yüzüne her bakışımda binlerce çocuk sanki gülümsüyor bana
Coşuyorum bir an sevinçten …
Gülüşünün gamzesine saklanan çocukluğum el sallıyor sana...
Gülüşünün ipine takıldım maviliğinde süzülüyorum
Gökkuşağıyla kar topu oynuyorum seninle paslaşıyorum.
Kuşları rüzgarı alet ediyorum uçuyorum bir an seninle
Gülüşüne tutunuyor çocukluğum kanatlarında düşmeyi unutuyorum
Gülüşünle nefes alıyorum, avucumdan kaçma diye sıkı sıkı tutuyorum.
Salınma nazlı nazlı bu haline bitiyorum.
Kendimi unutup gülüşünün rüzgarında savruluyorum.
Uçurtma gülüşlüm...Tut beni düşüyorum.
Brüksel
Esmer Tual
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder